Inwestycje, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: dalej uor) – są to środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia. Źródłami finansowania inwestycji w jednostkach sektora publicznego są środki budżetowe ujęte w planie wydatków jednostki oraz inne źródła, do których należą np. sumy na zlecenie.
Środkami trwałymi w budowie są środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Ich wartość obejmuje ogół kosztów poniesionych przez jednostkę w okresie przystosowania i ulepszenia (oraz budowy i montażu) – do dnia przyjęcia danego środka trwałego do używania lub do dnia bilansowego. Wynika to z art. 3 ust. 1 pkt 16 oraz art. 28 ust. 1 pkt 2 uor.
W jednostkach sektora finansów publicznych do środków trwałych w budowie zalicza się m.in. wartość:
- dokumentacji inwestycyjnej (projektu),
- nadzoru inwestycyjnego,
- pozwoleń,
- opłat z tytułu użytkowania gruntów,
- badań, pomiarów i opłat dotyczących inwestycji,
- przygotowania terenu pod budowę (w tym również rozbiórki budowli, łącznie z nieumorzoną wartością),
- opłat i odsetek (jeśli został zaciągnięty kredy inwestycyjny podczas budowy),
- różnic kursowych od zobowiązań w walutach obcych,
- ulepszenia własnych środków trwałych,
- nakładów poniesionych w obcych środkach trwałych związane z rozbudową lub ulepszeniem,
- transportu, załadunku, montażu oraz wszystkich innych kosztów poniesionych w celu przekazania środków trwałych do używania,
- innych kosztów związanych z inwestycją, dotyczących np. założenia zieleni, prób montażowych, delegacji pracowników, ubezpieczeń majątkowych.
