Kiedy potrzebna jest kontrasygnata głównego księgowego w przypadku waloryzacji umowy

Czy kontrasygnata głównego księgowego, jako instytucja przewidziana dla jednostek sektora finansów publicznych, wynikająca z art. 54 ust. 1 pkt 3 i art. 262 ust. 1 i 2 ustawy o finansach publicznych, w odniesieniu do kontraktu z wykonawcą robót budowlanych, zawierającego automatyczną klauzulę waloryzacyjną, na podstawie przepisów Prawa zamówień publicznych, której celem jest urealnienie wynagrodzenia wykonawcy w przypadku zmiany cen materiałów lub kosztów związanych z realizacją kontraktu, powinna być złożona na kwotę podstawową umowy? Czy może na kwotę zobowiązania powiększonego o waloryzację, wynikającą z zawartej klauzuli informującej np. o zwiększeniu wynagrodzenia umownego o 20% ceny ofertowej? Czy nieobjęcie kontrasygnatą kwoty zobowiązania, wynikającego z klauzuli waloryzacyjnej, stanowi naruszenie dyscypliny finansów publicznych? W naszej ocenie, mimo że środki na waloryzację stanowią na dzień zawarcia kontraktu zobowiązanie kwot przyszłych, to kontrasygnata głównego księgowego powinna potwierdzać ich zabezpieczenie w planie finansowym jednostki na uregulowanie zobowiązań, wynikających z klauzuli waloryzacyjnej umowy. Wymóg kontrasygnaty, co do powstania w przyszłości zobowiązań, potwierdza również art. 46 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, z którego wynika, że jeżeli czynność prawna może spowodować powstanie zobowiązań pieniężnych, to do jej skuteczności potrzebna jest kontrasygnata skarbnika gminy (głównego księgowego budżetu) lub osoby przez niego upoważnionej.